Het bed in het beeld staat symbool voor de geheimzinnige dode laag, die de Drentse bodem bedekt
met herinneringen aan veen doden en hunebedden.
De kunstenaar ziet de Drentse horizon gevuld met de nagedachtenis aan oeroude aarde.
Opvallend vindt hij de neiging van de mens om te versieren.
De schoonheid van de aardoliepomp op het Schoonebeekse veld of de zwaarte van een hunebed,
raakt ook zijn streven om deze versieringen uit te beelden.
Het staande deel van het beeld met daarin een boogvormig doorzicht symboliseert,
mede omdat het van zwart gespoten scheepstaal is gemaakt, de diepte van de aarde.
Het glanzende zwart doet denken aan olie en veen. De boog weerspiegelt de kracht van de mens,
die probeert de materie naar zijn hand te zetten. Door de oprijzende boog wil de kunstenaar uitzicht bieden
op de vooruitgang die besloten ligt in het sterven van alle levende stof.
Op de tweede foto is in 2022 het kunstwerk gerestaureerd naar deze nieuwe vormgeving.
Waarbij het houtwerk is vervangen door gesteente.
Mijns inziens is het er wel moderner op geworden en de stenen vergaan niet.
Zal ongetwijfeld na alle tussentijdse veranderingen door de oorspronkelije kunstenaar zijn volbracht.
Hieronder nog wat tussenliggende fases van het kunstwerk. In 2016 is het vervangen door iets zoals op deze foto is te zien.
Bij toeval zag ik het weer staan op Compagnonsweg 3 in Ravenswoud.
